Kontynuujemy cykl poświęcony pamięci węgierskich trenerów Górnika Zabrze. Przypomnijmy, że w ostatnich dniach przybliżyliśmy sylwetki dwóch z nich:

• Zoltan Opata - TUTAJ.
• Janos Steiner - TUTAJ.

Dziś czas na kolejnego z nich - Ferenca Farsanga.

Inna szkoła

Po rundzie jesiennej sezonu 1963/64 Górnik  zajmował drugie miejsce w ligowej tabeli i niestety pożegnał się z europejskimi pucharami po dwumeczu z praską Duklą.  Co ciekawe, zespół prowadziło trenerskie trio: Cebula-Karolek-Skolik. To zdecydowanie nie było perspektywiczne rozwiązanie. W styczniu posadę pierwszego trenera objął Farsang, szkoleniowiec zdecydowanie różniący się od swoich rodaków pracujących w Zabrzu. Po pierwsze wiekiem - miał zaledwie 37 lat.
Urodzony w 1927 roku, pochodził z Szombathely. Piłkarską karierę rozpoczął w  klubie Haladas Szombathel , gdzie grał na pozycji obrońcy. Dalszą karierę kontynuował w Ujpest Dozsa Budapest i Tatabánya   Bányász,   gdzie w   1961 roku   ją zakończył.     Zaliczył jeszcze występy  w kadrze  B  w 1955 roku a zważywszy na fakt, że węgierska reprezentacja była wówczas bardzo mocna, gra na jej zapleczu musiała oznaczać, że Farsang był  naprawdę dobrym piłkarzem.  A przy okazji skończył studia na wydziale ekonomii! Piłkarze  Górnika zapamiętali Farsanga jako urodzonego... długodystansowca. Za jego czasów było dużo biegania  po górach. Stanisław Oślizło wspomina, że gonił piłkarzy do upadłego. I zawsze biegał z nimi!   Potrafił jednak scalić zespół, trzymał w drużynie dyscyplinę. Z czego wynikał taki styl pracy Węgra? Po prostu szybko ocenił, że piłkarsko niczego nie jest w stanie graczy Górnika nauczyć, wobec tego jego podstawowym zadaniem będzie odpowiednio przygotować zespół fizycznie. Inaczej niż jego poprzednicy z Węgier, którzy kładli nacisk na technikę, a nie bieganie po lasach. Ale ta metoda przyniosła efekty. Piłkarz Górnika "zajeżdżali" kondycyjnie rywali!

Sukcesy         

Jednak początek w Zabrzu Farsang miał fatalny. Dwa tygodnie przed rozpoczęciem rundy wiosennej Górnik uległ w meczu sparingowym bytomskim Szombierkom aż 1:7. I to grając praktycznie pierwszym składem...  Jednak liga rządzi się swoimi prawami. Pierwszy mecz z Odrą Opole zakończył sie remisem 1:1.  A w następnych  dwunastu meczach jakie Zabrzanie rozegrali do końca sezonu, ta sztuka udała się rywalom tylko trzykrotnie. W pozostałych dziewięciu wyższość graczy Górnika nie podlegała dyskusji. Kolejny tytuł mistrzowski stał się faktem. Następny sezon potwierdził supremację górniczego teamu, który na mecie rozgrywek zameldował sie z pięciopunktową przewagą nad następnym zespołem (wówczas za zwycięstwo przyznawano 2 punkty). No i przede wszystkim piłkarze  z  Zabrza   po   raz   pierwszy   tryumfowali   w   rozgrywkach   o   Puchar   Polski.    Niestety w europejskich pucharach znowu lepsza okazała sie Dukla Praga, co prawda w trzecim, dodatkowym meczu był bezbramkowy remis, ale losowanie wskazało na Czechów.  Za kadencji  trenera Farsanga zadebiutował w Zabrzu znakomity bramkarz Jan Gomola. Kolejny sezon 1965/66 Górnik rozpoczął od dwóch wygranych: 3:2 z Katowicami i 6:2 z Zagłębiem Sosnowiec. Jednak kiedy w następnym meczu Górnicy ulegli Śląskowi Wrocław 1:3, Węgier stracił pracę!

Po tej porażce wrócił do kraju i  poprowadził tamtejszego Górnika, czyli zespół Banyasz Tatabanya. W 1971 roku wrócił do Polski, tym razem do Sosnowca gdzie osiągnął w 1971 roku finał Pucharu Polski a w sezonie 1971/72 wicemistrzostwo Polski - w obu przypadkach lepszy okazał się... Górnik. Po tej przygodzie w Zagłębiu, na dobre wrócił do ojczyzny, gdzie przez dwa lata pracował w klubie Raba ETO Gyor - z tym zespołem wywalczył "brąz". A trenerską karierę zakończył w 1982 roku w klubie Babolna  SE. Ferenc Farsang zmarł ósmego sierpnia 2000 roku w Gyorze w wieku 73 lat.

Marek Dziechciarz

Foto: www.eto.hu