Kilka tygodni temu przypominaliśmy historię zdobycia przez Górnik pierwszego w historii mistrzostwa Polski. 1 grudnia 1957 roku drużyna pokonała w meczu ostatniej kolejki Budowlanych Opole 8:1, sięgając po pierwszy z czternastu tytułów w historii klubu. Niejako nagrodą za mistrzostwo był wyjazd na tournée po Belgii i zachodnich Niemczech. Wyjazd o tyle nietypowy, że zabrzanie grali mecze w trakcie świąt, a nawet w Sylwestra. Inna rzecz, że wyjazd do Niemiec w tamtych czasach był wydarzeniem bez precedensu. W końcu Zabrze jeszcze dwanaście lat wcześniej było miastem niemieckim, a większość piłkarzy Górnika przyszło na świat jako obywatele Niemiec. Wielu mówiło po niemiecku, miało tam rodziny.

Górnicy polecieli na zachód Europy samolotem, wrócili o jednego mniej. Eryk Nowara został namówiony przez siostry – tak podała prasa – do pozostania w Niemczech. „Kiedy poproszą braciszka, by poszukał sobie pracy (a to w tamtejszych warunkach jest nieuniknione) Nowara wtedy odczuje na własnej skórze dobroć „rajskiej” krainy” – pisał na początku 1958 roku „Głos Zabrza”. Nowara miał już 29 lat. Ten niski pomocnik (162 cm) urodził się w 1928 roku w Zabrzu i wychował bez rodziców. Zmarł w Niemczech 1 czerwca 1997 roku.

Sportowo Górnikowi poszło doskonale. Wygrał ze Standardem Liege 5:1 (Pohl 2, Lentner 2, Kowal), a zespół gospodarzy trenował wówczas Geza Kalocsay, który za dziewięć lat obejmie Górnika. Grano 25 grudnia, a więc w Boże Narodzenie. Dzień później zabrzanie przegrali z Preussen Muenster 1:2 (Jankowski). 29 grudnia po bardzo dobrym meczu Górnik uległ 0:1 z ówczesną potęgą niemieckiej piłki FC Nuernberg. W końcu na zakończenie, 31 grudnia (!), Górnik zakończył wspaniały rok doskonałym meczem z Karsruher SC. Drużyna z Zabrza wygrała 4:1 (Pol 2, Lentner, Jankowski). –  „Gdybyśmy chcieli, to pewnie wszyscy moglibyśmy zostać wtedy w Niemczech. Został tylko Nowara, pozostali chcieli wracać do domu, większość miała rodziny, które miałyby duże problemy. Graliśmy tam naprawdę świetnie” – wspomina ten wyjazd Roman Lentner, doskonały skrzydłowy Górnika. Marian Olejnik, wtedy piłkarz, a po latach legendarny kierownik drużyny Górnika, tak komentował wyjazd na łamach prasy: –  „Niemieckie kluby ledwie zakończyły ligowe granie, by byliśmy miesiąc po sezonie. Gdybyśmy z nimi grali w listopadzie, nie mieliby nic do powiedzenia. W Belgii powiedzieli, że Standard nie grał jeszcze z tak dobrym klubem. Tylko było to źle dograne. Granie dzień po dniu w grudniu nie jest dobrym pomysłem”.

W Belgii, kiedy piłkarze szli z hotelu na stadion, zauważyła ich właścicielka „kafejki”. Urodzona w Westfalii, z pochodzenia Polka, nie widziała nigdy kraju. Zaprosiła piłkarzy po meczu na kawę. Poszli po wygranej, mąż gospodyni, wielki kibic Standardu, cały wieczór puszczał piłkarzom płyty. W Niemczech piłkarze byli zapraszani do domów, do szatni przynoszono im kwiaty… W Polsce zabrzanie byli już w 1958 roku.

• 25.12.1957 - Standard Liège - Górnik Zabrze 1:5 (Pohl 2, Lentner 2, Kowal)
• 26.12.1957 - Preußen Münster - Górnik Zabrze 2:1 (Jankowski)
• 29.12.1957 - 1. FC Nürnberg - Górnik Zabrze 1:0
• 31.12.1957 - Karlsruher SC - Górnik Zabrze 1:4 (Pohl 2, Lentner, Jankowski)