Mało który klub i mało które miasto jest tak blisko związane z Górnikiem Zabrze jak Knurów i miejscowa Concordia. O związkach piłkarzy i trenerów można napisać książkę, a nie krótki artykuł, ale pewne wydarzenia i niektórych ludzi przy okazji meczu, którego partnerem jest miasto Knurów chcemy w tym miejscu przypomnieć.

Oczywiście wszystko działo się po „linii górniczej”, nie przypadkiem oba kluby nosiły przez wiele lat nazwę „Górnik”. Kopalnie Knurowa i Zabrza należały do jednego zjednoczenia, znali się dyrektorzy i górnicy, a że sport był na Śląsku ważnym elementem życia, spotykali się na na stadionach. W latach świetności Górnika wielu mieszkańców Knurowa i okolic regularnie odwiedzało stadion na Roosevelta. Choćby wychowany w Szczygłowicach Jerzy Dudek, który z bratem autobusem „47” (popularna „4 kosa”) regularnie jeździł na mecze podglądać w akcji Eugeniusz Cebrata i Józefa Wandzika.

Nim do Zabrza regularnie zaczęli trafiać piłkarze z Knurowa, to zabrzanie „robili” świetną pracę za miedzą. Jerzy Musiałek był trenerem Górnika Knurów, kiedy zmarł tragicznie w 1980 roku. Tam karierę kończyli Alfred Olek, Marian Wasilewski i przede wszystkim „Zyga” Szołtysik. Kiedy mając blisko 40 lat zaczął grać w Knurowie, stadion na każdym meczu wypełniał się po brzegi, a do Knurowa zaczęli jeździć kibice z Zabrza, by jeszcze raz zobaczyć jedną z klubowych legend. Trenerem Górnika był też Marcin Bochynek, który z Knurowa trafił do Zabrz, by w 1988 roku sięgnąć po mistrzostwo Polski. Miał wtedy w składzie wielu piłkarzy, którzy w Knurowie zdobywali piłkarską maturę. Marek Kostrzewa i Józef Dankowski to nazwiska sztandarowe, po transferach z Knurowa – tak naprawdę dostawali polecenie przejścia do Zabrza – cztery razy zostawali mistrzami Polski. Był też Mirosław Szlezak, potem dołączyli do nich Piotr Jegor i Krzysztof Zagórski. W pewnym momencie pięciu graczy sprowadzonych z Knurowa grało w Górniku!

Henryk Bałuszyński jako młody chłopak został wypożyczony do Knurowa, a kiedy wrócił do Zabrza trafił do reprezentacji Polski. Oba kluby łączą też Jacek Wiśniewski i Marcin Brosz. Obaj grali razem w Concordii Knurów, by potem stanowić o sile Górnika. Można wymieniać długo, a każda historia to temat na osobny rozdział. Najważniejsze, że wszyscy ci ludzie połączyli oba miasta nierozerwalną więzią, która sprawia, że podczas meczów Górnika także w Knurowie obowiązuje hasło „jest mecz, jest święto”.

Za to dziękujemy i zawsze zapraszamy na stadion przy Roosevelta. Po oddaniu autostrady A1 to tylko dziesięć minut jazdy samochodem, choć autobus „4 kosa” wciąż jeździ.