1957 rok – Owiany legendą mecz ze Związkiem Radzieckim na Stadionie Śląskim w eliminacjach do MŚ. Polska wygrywa 2:1, bohaterem dnia jest Gerard Cieślik. Na boisku jest aż czterech piłkarzy Górnika. W obronie doskonale gra Stefan Florenski, w pomocy Ginter Gawlik, a w ataku Edward Jankowski i 20-letni, najmłodszy w polskiej drużynie Roman Lentner. Jeszcze dzień wcześniej trener podaje, że na lewym skrzydle nie zagra zabrzanin, tylko Baszkiewicz z Gwardii Warszawa. - Długo w nocy grałem w karty z Jasiem Ciszewskim, by myślałem, że siądę na ławce. Zagrałem, i chyba było nieźle – wspomina z uśmiechem Lentner. Byłby też piąty gracz z Zabrza, wielki nieobecny Ernest Pohl. Najlepszy wtedy polski piłkarz jest jednak zawieszony przez klub za niesportowy tryb życia. Nie gra w klubie, nie ma go w drużynie narodowej. Pohl mecz ogląda tylko z trybun.

1984 rok – Górnik – Ruch w sezonie, który da zabrzanom powrót na ligowy tron. To jednak dopiero jesień, 11. kolejka ligi. Na trybunach 20.000 widzów, więcej niż na meczu z Grecją w el. ME. Górnik wygrywa 1:0, a bohaterem Zabrza zostaje Marek Majka. Gol pada w 87 minucie po doskonałym zagraniu Matysika. „Sport”: „Zabrze. Na wielkie derby do Zabrza jechaliśmy z Katowic, ze stadionu z Bukowej. Mecz denny, jak mówią kibice – cienki. A w Zabrzu? Jak za dawnych lat. Widzów więcej niż na meczu Polska – Grecja, organizacja ta sama – znakomita. Herbata gorąca, nawet z cukrem, kanapki, napoje. Ligowa Europa. A mecz… Wydawało się, że te 29. derby zakończą się bez bramek. Chciałbym jednak spotkać kibica niezadowolonego, markotnego”.

Autor: Bartek Perek