W minioną sobotę pokonaliście Zawiszę Bydgoszcz aż 11:0 (6:0). Chyba spodziewaliście się bardziej zaciętego spotkania?
- Tak, spodziewaliśmy się trudnego meczu, bo wiedzieliśmy ze Zawisza będzie chciał się zrewanżować za porażkę u siebie. Wyszliśmy jednak na ten mecz podwójnie zdeterminowani i bardzo pewni siebie, ponieważ graliśmy na swoim terenie. Pierwsza strzelona bramka uspokoiła naszą grę, a z każdą kolejną wybijaliśmy kolegom z Bydgoszczy szansę na wygraną z głowy. W sumie w dwumeczu z Zawiszą zdobyliśmy 15 bramek. To nie przypadek.  

Urządziliście prawdziwy festiwal strzelecki. Trudno, żeby opisać każdą bramkę, ale może któraś najbardziej efektowna zapadła Ci w pamięć?
- To fak, byliśmy bezlitośni dla rywala. Bramki padały po składnych akcjach zespołowych, poza jedną, która właśnie zapadła mi najbardziej w pamięci. Dośrodkowywałem piłkę z rzutu rożnego. Bramkarz Zawiszy nieudanie piąstkował i sam wbił sobie piłkę do bramki. To pokazało bezradność Zawiszy. 

Szkoda, że chociaż jednej nie można zamienić na punkty w derbach, w których padła bezbramkowy remis.
- W meczu z Ruchem mieliśmy sporo sytuacji, ale niestety wtedy zawiodła skuteczność. Szkoda, bo straciliśmy pozycję wicelidera grupy zachodniej. Niestety, sam nie miałem przyjemności zagrania w derbach, ponieważ nie byłem jeszcze w pełni zdrowy, ale wspierałem chłopaków z trybun.

Wracając do meczu z Zawiszą, rywale stworzyli sobie jakieś sytuacje? 
- Do przerwy wygrywaliśmy 6:0. Zawiszy praktycznie odechciało się grać. Nie potrafili nam zagrozić, ani strzelić chociażby honorowej bramki. Nasz bramkarz Bartek Poloczek był praktycznie bezrobotny. 

Wszedłeś na boisko po przerwie. To był Twój pierwszy występ po przerwie, jak się czułeś? Bramka dodała Ci skrzydeł?
- Kontrolowaliśmy przebieg spotkania, więc wchodząc na boisku po przerwie byłem spokojny. Co do bramki. Na pewno dodała mi pewności siebie i nadziei na szybkie odzyskanie formy. Przypomniałem sobie też, że potrafię jeszcze strzelać gole, bo nie pamiętam, kiedy wcześniej trafiłem do siatki (śmiech - przyp. red.). 

Z jakim urazem się zmagałeś w ostatnim czasie?
- W spotkaniu ze Śląskiem Wrocław skręciłem staw skokowy. Jakby tego było mało, tydzień później skręciłem kostkę ponownie, co poskutkowało dłuższą przerwę. Na szczęście mamy w klubie dobrego fizjoterapeutę Bartka Malarka, który postawił mnie na nogi, za co mu bardzo dziękuję. Wolałbym już jednak za często nie przebywać w jego gabinecie (śmiech - przyp. red.). 

Z pewnością masz duży niedosyt po tej rundzie.
- Zgadza się. To nie była najlepsza runda w moim wykonaniu. Jedna bramka, kontuzja... Wiem, że stać mnie na więcej. Zawsze lepiej czułem się jednak wiosną i postaram się dać drużynie dużo więcej. Oby tylko obyło się bez kontuzji.

Koledzy radzili sobie jednak jesienią naprawdę dobrze.
- Poziom rozgrywek jest naprawdę wysoki. Cieszę się więc, że mamy szansę gry na szczeblu centralnym. Biorąc pod uwagę, że w przyszłym roku nie będziemy mieli już takiej okazji, to teraz chcemy awansować do turnieju finałowego i zająć, jak najlepsze miejsce. 

Został Wam jeszcze jeden mecz, z Odrą Opole. Jakie nastroje panują w zespole przed tym spotkaniem? Fajnie byłoby w dobrych nastrojach zakończyć rok...
- Wyjazdowy mecz z Odrą to nie będzie spacerek. Nie lekceważymy w żaden sposób rywala, ale pojedziemy w sobotę do Opola po wygraną. 

Później przerwa, okres przygotowawczy. Twój główny plan na najbliższe miesiące to odbudowa formy?
- Dokładnie. Muszę solidnie przepracować zimę, aby wiosną dostać szansę gry w podstawowej jedenastce.